این ویلا توسط مهندس پویان خزائلی پارسا درسال 89 در درویش آباد مازندران ساخته شد بسیاری از منتقدان این ویلا را گفت و گوی میان معماری سنتی ایران و معماری مدرن می دانندو خزائلی پارسا در مورد این پروژه می گوید: "من این خانه را برای همسرم (نسترن شهبازی) طراحی کردم او یک نقاش است ونه یک معمار واین فرصت خوبی بود تا من به کشف ایده های جدید فضایی بپردازم.این خانه در روستای کوچکی واقع در شمال ایران ودر نزدیکی دریای خزر قرار دارد." برای طراحی این چنین کارهایی ,معماری در فضای "مرموز" است که می تواند پیوند دهنده ی معماری ایرانی وآزادی مدرنیسم باشد.درواقع طبقه ی همکف سعی دارد با آنچه که او به نام "فضای آزاد" درمعماری مدرن می شناسد؛ رقابت کندو چشم اندازطبقه ی فوقانی هم رو به مرکز، به منظور ایجادحرکتی عمودی، از آسمان به زمین طراحی شده است. این گشایش فضایی همان ویژگی معمارانه ای است که می توان در معماری ایرانی دید.خزائلی پارسا در جایی دیگر می گوید:"اماجالب ترین بخش این خانه ،فضای مرکزی آن است ؛ جایی که فضای مدرن همکف با فضای ایرانی فوقانی گفت و شنودی را آغاز می کنندو فضای جدیدی در میان آن دو متولد می شود."