ایتالیا همواره یکی از بهترین مقاصد گردشگری جهان برای مشاهده شگفتی‌های معماری بوده است، چرا که بسیاری از ساختمان‌های نوآورانه‌ مربوط به عصر باستان، از قبیل کولسئوم، پانتئون و برج کج پیزا که از شگفتی‌های معماری کلاسیک جهان به شمار می‌روند، همگی در ایتالیا واقع هستند. از این‌رو، ایتالیا همانند برخی دیگر از کشورهای اروپایی که به لحاظ معماری، از یک پیشینه تاریخی قوی برخوردار هستند، به عنوان مکانی مساعد برای کار کردن معماران مدرن، شناخته نشده است. اما در سال‌های اخیر، این کشور مدیترانه‌ای وارد یک رنسانس معمارانه شده است که در حال شکل‌دهی به ایتالیای قرن بیست‌ویکم است، رنسانسی که اگرچه در مقیاس توسعه‌های ساختمانی چین یا دوبی نیست، اما در نوع خود قابل اعتناست و تنها محدود به رم یا شهرهای بزرگ ایتالیا نمی‌شود. فهرست بلندبالایی از برجسته‌ترین معماران جهان که به تازگی کارشان را در ایتالیا به پایان رسانده‌اند یا در شرف آغاز به کار در پروژه‌های ساختمانی بلندپروازانه این کشور هستند، گواهی بر این مدعاست.
با توجه به اهتمام ایتالیا به تجربه یک رنسانس معمارانه، به نظر می‌رسد این کشور نیز تقریباً همانند چین، علاقمند به مدرنیزاسیون هویت ملی خود از طریق معماری است و ساختمان‌های معاصر ایتالیا که بوسیله معماران بین‌المللی طراحی شده‌اند، به نوعی آغوش باز این کشور به پدیده جهانی‌شدن به شمار می‌روند. بر این اساس است که بسیاری از معماران مشهور بین‌المللی در پروژه‌های ایتالیایی خویش، از فرم كلاسیك به نفع هندسه‌های جدید رادیکال و فناوری‌های نوآورانه و پیشرو مهندسی که بازتاب ارزش‌های امروزی مفهومی و نیز کاربردی شفافیت و پایداری هستند، چشم پوشیده‌اند و برخی معماران ایتالیایی، از قبیل Luisa Fontana، نیز که شاید در صحنه بین‌الملل ناشناخته باشند، در حال سنت‌شکنی و تجربه رویكردهای ابداعی جدیدی هستند...

البته این حرکت به سمت خطوط جسورانه و دورشدن از فرم‌های کلاسیک، بدون مباحثات و مقاومت‌های متداول سنت‌گرایان نبوده است. پرسشی که در اینجا مطرح می‌شود، این است که آیا شگفتی‌های جدید معماری معاصر ایتالیا، تأثیری همانند بیلبائوی اسپانیا، در رونق‌بخشی به گردشگری و تجارت ایتالیا خواهند داشت؟
آنچه در پی می‌آید، نگاه مجله Business Week است به 10 ساختمان جدید و نوآورانه ایتالیا که چشم‌انداز قرن بیست‌ویکم معماری این کشور و شاید فصل‌های آینده تاریخ معماری جهان را شکل می‌دهند:

موزه Ara Pacis، رم، 2006 / ریچارد مه‌یر

مجموعه نمایشگاهی Fiera Milano، میلان، 2005 / Massimiliano Fuksas

مرکز ملی هنرهای معاصر (MAXXI)، رم، 2007 / زاها حدید

 ایستگاه مترو Monte S. Angelo، ناپل، 2008 / Future Systems و Anish Kapoor

پاویون B نمایشگاه تجاری جنوا، 2007 / ژان نوول و Arup

مجموعه نمایشگاهی Fiera Milano، میلان، 2014 / زاها حدید، آراتا ایسوزاکی، دانیل لیبسکیند و Pier Paolo Maggiora

اداره کل دولت منطقه‌ای Lombardy، میلان، 2009 / Pei Cobb Freed & Partners

مجتمع زیست‌اقلیمی Central Park، Schio، ۲۰۰۷ / Luisa Fontana و Ove Arup

پل Messina، Straight of Messina

ایستگاه قطار فلورانس، 2008 / نورمن فاستر